افغانستانی اینچنین غنی و مردمی اینچنین فقیر

قالین افغانستان مقام اول را در نمایشگاه بین المللی چین کسب کرد، زعفران هرات مقام اول زعفران را در جهان کسب کرد، لیتیوم افغانستان غنی ترین معدن لیتوم دنیا است، زمرد پنجشیر و لعل بدخشان در جهان بی همتا است.

اخباری از این دست را هر از چند گاهی به شکل کوتاه و خلاصه و کمرنگ در لابلای سایه سیاه قتل و غارت و فقر و فساد و اعتیاد و جنگ و ناامنی و از همه مهمتر ناملایمات انتخاباتی می شنویم و می بینیم و بی تفاوت تر از هر انسانی از هر ملیتی از کنار آن می گذریم.

افغانستانی اینچنین غنی، اینچنین بکر و اینچنین سخاوتمند که تا سالهای سال توانایی و دارایی سود رسانی به میلیون ها تن از سراسر جهان را دارد؛ آنچنان در فقر فرهنگی و بیسوادی و بی تفاوتی مردم ملکی اش غرق گردیده است که لگدمال هزاران هزار بیگانه است.

مردمی که صاحبان اصلی معادن، منابع زیرزمینی، سنگ های قیمتی، صنایع دستی و محصولات بی همتای کشاورزی هستند، در نادانی و ناآگاهی و ناتوانی مفرط از اعاده حقوق و برداشت سهم خود از سرمایه ملی، به سوی خارجی ها دست توسل دراز می کنند.

اگر به همان میزان که تیترهای مربوط به تروریسم، کش و قوس انتخابات، ناامنی، فساد اداری و فرار جوانان و سرمایه گذاران از افغانستان در رسانه های داخلی و خارجی بزرگ و پررنگ می شود؛ اخبار مربوط به ثروت ملی این سرزمین نیز می شد افغانستان چنین نمی بود.

در کشورمان همه چیز برعکس است چرا که چشم و گوش خارجی های حاضر در افغانستان تیزتر و دستشان دارزتر است نسبت به مردمی که در فقر بسر می برند و نه حساسیتی نسبت به سرمایه ملی و حق آبا و اجدادیشان دارند و نه اراده ای برای مقابله با قاچاق و غارت منابع و معادن.

وقتی 147 کشور جهان بر استاندارد و ارزش قالین افغانستان مهر تایید می زنند باید از این صنعت ملی به مثابه یک تکیه گاه محکم در صادرات به عرصه های بین المللی استفاده کرد و با رشد و توسعه آن، بازار کار، بازار سرمایه و چرخه اقتصاد را به گردش درآورد.