دلایلی که آمریکا، انتخابات را به اینجا کشاند

بالاخره نوبت نهایی برای روند شمارش آرای دور دوم انتخابات امروز پنجشنبه سیزدهم سنبله به پایان رسید تا احتمالا امشب یا فردا نتایج نهایی اعلام شود. بعد از آن ببینیم واکنش دو نامزد به ویژه داکتر عبدالله بعد از آن همه خط و نشان چه خواهد بود.

گفتگوهای دانگ فرانتس معاون وزیر امور خارجه آمریکا نیز با دو نامزد که مشخص نشد چه حاصلی داشته است. اما آنچه مسلم است اینکه تلاش آمریکایی‌ها برای مصالحه بین عبدالله و اشرف غنی، یک تلاش از سر خیرخواهی نیست بلکه یک حساب ساده برای آمریکا است که منافعش را در این مداخله می‌بیند.

تحولات انتخابات نشان داد که در مهمترین و سرنوشت سازترین اتفاق چند سال اخیر افغانستان، این دستان پنهان آمریکا بود که نگذاشت سومین انتخابات ریاست جمهوری به سرانجام برسد زیرا آمریکاییها نمی خواستند به راحتی کشور ما را که ثروت عظیم سیاسی و مالی برای کاخ سفید محسوب می شود، به حال خود رها کنند تا افغانستانیها برای آینده خود تصمیم بگیرند.

آمریکاییها به خوبی می دانند که روحیه مردم افغانستان با مداخله ی خارجی ها سازگاری ندارد اگر در دهه گذشته هم حضور بیگانگان را در افغانستان تحمل کردند از روی جبر و ناچاری بوده است به این امید که کشور خسته از سی سال جنگ و خونریزی بازسازی شود. اما اکنون بعد از سیزده سال مردم ما فهمیده اند که در سایه آمریکا نه رفاهی حاصل شده و نه امنیتی.

دخالتهای مزدوران غربی در انتخابات هم که دموکراسی تازه متولد شده را روی پا نایستاده از بین برد تا همگان بدانیم که سخنان غربیها درباره دموکراسی و آزادی بیان نیز دروغی بیش نبوده و نیست. اگر اکنون هم در نتیجه ی نهایی انتخابات و تشکیل دولت وحدت ملی مداخله ی مستقیم می کنند، چون نمی خواهند رشته کار از دست خودشان خارج شود.

این موضوع برای کاخ سفید مثل روز روشن است که اگر انتخابات در افغانستان به نتیجه نرسد و حامیان دو نامزد به جان یکدیگر بیفتند و سخن از جنگ داخلی و دولت موازی به میان آید، دیگر نیروهای نظامی خارجی جایی در کشور ما نخواهند داشت به همین دلیل هم سنگ تشکیل دولت وحدت ملی را به سینه می زنند.

به همین دلیل همه ی مزدوران خود را در دو ستاد انتخاباتی عبدالله و اشرف غنی به کار گرفته اند تا بلکه بتوانند از صندوقها آن نتیجه ای را بیرون بیاورند که اولا دولت آینده تحت مدیریت و زعامت آمریکا تشکیل شود و ثانیا بهانه ی لازم برای امضای پیمان امنیتی کابل - واشنگتن در اذهان عمومی را فراهم آورند.

به طور قطع و یقین اگر مداخلات پشت پرده آمریکاییها در دور اول و دور دوم انتخابات نبود، راه حل های داخلی به راحتی می توانست از بروز بحران گسترده در انتخابات جلوگیری کند. اما عده ای نخواسته و نگذاشتند که بلوغ سیاسی مردم برای تعیین سرنوشت شان جلوه گر شود.

شاید کمتر کسی فکر می کرد مردم افغانستان با وجود ناامنی های فراوانی و تهدیدات طالبان مبنی بر قطع کردن انگشت رای دهندگان، به پای صندوقهای رای بیایند. اما مردم آمدند و دو بار هم آمدند. ولی کسانی که بلوغ سیاسی مردم را معارض با منافع خود می دیدند، این شیرینی حضور را به کام ملت ما تلخ کردند تا مردم افغانستان احساس اتحاد و همدلی و وحدت را نچشند اما در عوض غربیها به منافع خود برسند.

و چه چاره ای است در برابر این وطن فروشان بیگانه پرست که در سراسر تاریخ کشور عزیز ما حضور داشته اند و ملت افغانستان همیشه چوب این خاینان داخلی و جنایتکاران خارجی را خورده اند.